Maminsynek – czy terapia par w Poradni Warszawa Ursus Włochy będzie pomocna?

Jak żyć z maminsynkiem? Czy psychoterapeuta par może pomóc rozwiązać taki problem rodzinny? Jak poradzić sobie, kiedy teściowa jest ważniejsza od żony?

Kim jest maminsynek?

Maminsynek posiada następujące cechy: ma duże poczucie winy, lęki związane z separacją z matką, tłumi złość, nieświadomie buntuje się przeciwko kobietom innym niż matka, nie jest w stanie stawiać granic, często nadużywa alkoholu lub innych substancji psychoaktywnych, może być również impulsywny, na ogół boryka się poczuciem pustki, braku sensu życia, co często prowadzi do depresji. Emocjonalnie zwykle funkcjonuje na niższym poziomie rozwoju emocjonalnego niż wskazywałby jego wiek lub sytuacja życiowa. Mężczyźni, którzy są uwikłani w symbiotyczną relację z matką często nie są w stanie podejmować żadnych samodzielnych decyzji, szczególnie jeśli te miałyby odseparować ich od matki. Skutkuje to niemal całkowitym podporządkowaniem życia nie tylko maminsynka, ale też i całej jego rodziny nieświadomym żądaniom matki, aby syn był w ciągłej gotowości, by być blisko niej. Pozornie, może się wydawać, że maminsynek jest w stanie np. wyjechać do innego miasta, podjąć decyzję o zakupie samochodu, mieszkania czy poślubieniu wybranej przez siebie kobiety, jednak nieświadome poczucie winy związane z takim działaniem powoduje problemy emocjonalne takiego mężczyzny. Ponieważ wyrażanie złości czy jakiegokolwiek sprzeciwu w stosunku do matki, która wciąż ma nowe żądania, jest zakazane, w reakcji maminsynek-matka, te zakazane uczucia pojawiają się w innych relacjach. Często osobami najbardziej poszkodowanymi jest więc najbliższa rodzina – żona i dzieci.

Matka maminsynka, czyli portret psychologiczny takiej teściowej

Kontrolująca matka próbuje wszelkimi sposobami utrzymać władzę nad takim mężczyzną. Nieświadomie może stosować szantaż emocjonalny, aby za wszelką cenę utrzymać poziom najwyższej kontroli i pozostać na pozycji najważniejszej osoby w życiu syna. Komunikuje nawet najmniejsze problemy ze zdrowiem, angażuje syna w różnego rodzaju pomoc: drobne naprawy w domu, zakupy, załatwianie spraw w urzędach i tym podobne. Prezentuje siebie jako bezradną, potrzebującą i całkowicie zależną małą dziewczynkę, która bez pomocy syna nie da sobie rady. W dzieciństwie taka matka często miała nieudany związek z mężem lub wychowywała syna samotnie. Uczucia, którymi w normalnej sytuacji kobieta obdarzałaby partnera, przelewa na syna. Zawsze jest to dużym obciążeniem dla dziecka, które nie może rozwijać się i dojrzewać zgodnie z jego etapami rozwojowymi, tylko zmuszone jest, przez nieświadomy nacisk matki, stać się dorosłym i wspierać matkę emocjonalnie i życiowo tak, jak robiłby to dorosły mężczyzna – jej partner lub mąż. Czasem bywa też tak, że matki pozornie żyjące w szczęśliwych relacjach z mężami czy partnerami, są bardzo kontrolujące zarówno w stosunku do córek jak i synów. Dzieje się tak, ponieważ separacja dzieci rodzi w nich lęk. Obecność i całkowite podporządkowanie się dzieci pozwala natomiast utrzymać równowagę psychiczną i zapobiec żałobie utraty (syndrom pustego gniazda) i związanym z nią lekiem przed przemijaniem (inaczej śmiercią)

Życie z maminsynkiem

Życie z maminsynkiem zwykle oznacza sytuację, w której partnerka czy żona istnieją na drugim planie. Weekendy, sposób spędzania Świąt, dni wolnych od pracy a nawet wakacji uzależnione jest od wymagań matki. Maminsynek, na prośbę matki, często angażuje się w działania, o które żona miesiącami czy latami nie może się doprosić. Matka maminsynka ma jego nieświadomą zgodę na angażowanie się matki we wszystkie zagadnienia jego życia rodzinnego. Otwarcie wypowiada się, często krytycznie, na temat żywienia dzieci, koloru tapety na ścianie, wielkości telewizora… Syna nie przeciwstawia się matce, często natomiast przyznaje jej rację i prosi żonę o wprowadzenie zaproponowanych przez matkę zmian. W bardzo trudnych przypadkach, mężczyźni emocjonalnie uzależnieni od matki mogą mieć kłopoty z erekcją, przedwczesnym wytryskiem lub w ogóle nie odczuwają popędu seksualnego. Kobieta żyjąca w takim związku ma wrażenie, że żyje z kimś, kto nie istnieje, kto nie ma swojego zdania, jest pełen lęku, nie może samodzielnie podjąć żadnej decyzji.

Psychoterapia pary – w czym pomoże terapeuta pary w Poradni Warszawa Ursus / Włochy?

W takich sytuacjach pomocna może być terapia par. Terapeuta na pierwszych konsultacjach próbuje, wraz z członkami pary zrozumieć mechanizmy rządzące ich relacją. Na podstawie wywiadu dotyczącego historii rodzin pochodzenia małżonków identyfikuje genezę problemu w rodzinie. Wspiera też parę w procesie budowania autonomicznej relacji, w której partnerzy będę wzajemnie się wspierać we wspólnym podejmowaniu decyzji, które wcześniej omówili między sobą. Będzie to sprzyjać zdrowej relacji partnerskiej, w której kontakty z rodziną pochodzenia maminsynka staną się alternatywą, a nie wiodącym obszarem w życiu takiej pary. Czasem może też być tak, że psycholog konsultujący parę zasugeruje, by to mężczyzna podjął psychoterapię własną. Aby dowiedzieć się więcej o tym, jak taki proces psychoterapii pary się odbywa, skontaktuj się z nami i umów się na konsultację dla par.

WIZYTY PROSIMY UMAWIAĆ TELEFONICZNIE POD NUMEREM TELEFONU:

Przy zapisach prosimy o zaznaczenie do której z poradni chcielibyście się Państwo zapisać. Zapisy są prowadzone codziennie od 8:30 do 21:30. W przypadku braku połączenia prosimy o kontakt w formie wiadomości sms lub wiadomości email. Nasz adres email to: info@psychologursus.com.pl