Jak NIE POWINNA wyglądać superwizja? Czerwone flagi podczas spotkań superwizyjnych
Superwizja to jedno z najważniejszych narzędzi wspierających rozwój zawodowy psychologów i psychoterapeutów, umożliwiające głębszą refleksję nad praktyką zawodową, omawianie trudnych przypadków czy rozwiązywanie problemów etycznych.
Czasami jednak proces superwizyjny może nie przebiegać w sposób prawidłowy, prowadząc do frustracji, zastoju w rozwoju lub wręcz demotywacji. Istnieją pewne „czerwone flagi”, które mogą wskazywać, że superwizja nie jest przeprowadzana we właściwy sposób. Rozpoznanie tych sygnałów jest niezbędne, by móc podjąć odpowiednie kroki i zadbać o swoją karierę oraz jakość świadczonej pomocy.
Personalne uwagi zamiast merytorycznych wskazówek
Kolejną czerwoną flagą jest sytuacja, w której superwizor koncentruje się na krytykowaniu osoby, zamiast omawiać jej praktykę zawodową. Superwizja powinna być przestrzenią, w której można omówić trudne przypadki i otrzymać konstruktywne wskazówki.
Jeśli superwizor formułuje personalne uwagi, takie jak krytykowanie osobowości, kwestionowanie wartości moralnych lub sugerowanie, że superwizant „nie nadaje się” do zawodu, prowadzi to do obniżenia samooceny i wzrostu stresu. Zamiast wspierać rozwój, takie podejście może skutecznie zablokować motywację do dalszej pracy i nauki.
Ignorowanie etyki i norm zawodowych
Superwizor, który bagatelizuje kwestie etyczne, stanowi poważne zagrożenie dla jakości superwizji. Superwizja jest jednym z głównych narzędzi, które mają wspierać etyczne podejście do pracy terapeutycznej.
Jeśli podczas spotkań superwizor nie reaguje na zgłaszane wątpliwości dotyczące poufności, unika rozmów o etyce lub sam sugeruje nieetyczne działania, to sygnał, że proces nie przebiega we właściwy sposób. Taka postawa może prowadzić do naruszeń etycznych w pracy superwizanta, co w dłuższej perspektywie szkodzi zarówno profesjonalistom, jak i ich klientom.
Faworyzowanie i brak obiektywizmu
Superwizja powinna być prowadzona w sposób neutralny i obiektywny. Jeśli superwizor faworyzuje jednego uczestnika kosztem innych lub wyraźnie wykazuje uprzedzenia wobec pewnych osób, proces traci swoją wartość.
Każdy uczestnik sesji superwizyjnych (także superwizji online) powinien mieć równe szanse na wyrażenie swoich wątpliwości, uzyskanie konstruktywnej informacji zwrotnej oraz rozwijanie swoich umiejętności. Faworyzowanie jednych i pomijanie innych nie tylko obniża efektywność superwizji, ale także wprowadza niepotrzebne napięcia w grupie.
Niekonstruktywne skupienie na błędach
Choć superwizja powinna obejmować analizę błędów i trudności, jej celem nie jest ich „wytykanie”. Jeśli superwizor skupia się jedynie na negatywnych aspektach pracy superwizanta, nie oferując jednocześnie rozwiązań czy sposobów na poprawę, może to prowadzić do zniechęcenia i poczucia bezradności. Zamiast tego, proces superwizyjny powinien być miejscem, w którym błędy są punktem wyjścia do nauki i rozwoju, a nie przyczyną demotywacji.
Brak wsparcia emocjonalnego
Superwizja powinna być także przestrzenią, w której superwizant może porozmawiać o trudnościach emocjonalnych związanych z pracą. Jeśli superwizor unika tego tematu lub bagatelizuje emocjonalne reakcje superwizanta, utrudnia to radzenie sobie z wypaleniem zawodowym, stresem czy obciążeniami psychicznymi. Dobre wsparcie emocjonalne podczas superwizji pomaga budować odporność psychiczną, co jest kluczowe w zawodach pomocowych.
Pomijanie regularności spotkań
Superwizja jest procesem ciągłym, który wymaga regularnych, systematycznych spotkań. Jeśli sesje są odwoływane, przenoszone lub odbywają się nieregularnie, superwizant traci możliwość konsekwentnego rozwoju.
Regularne superwizje pozwalają na monitorowanie postępów, rozwiązywanie bieżących problemów oraz utrzymywanie wysokiej jakości pracy. Brak regularności sprawia, że proces staje się niespójny, a korzyści z superwizji znacznie maleją.
Słowem zakończenia: skuteczna superwizja opiera się na jasno określonych celach, merytorycznej analizie przypadków, przestrzeganiu zasad etyki oraz regularnym zaangażowaniu obu stron.
Czerwone flagi, takie jak brak przygotowania, personalne uwagi, ignorowanie etyki, niedostępność superwizora, faworyzowanie, nadmierne krytykowanie, brak wsparcia emocjonalnego oraz pomijanie regularności, mogą znacząco utrudnić proces rozwoju zawodowego. Rozpoznawanie tych sygnałów pomaga zadbać o jakość superwizji i zapewnia lepsze warunki do nauki i doskonalenia w zawodach pomocowych.
Jeśli poszukujesz rzetelnej superwizji – zapraszamy do kontaktu.
WIZYTY PROSIMY UMAWIAĆ TELEFONICZNIE POD NUMEREM TELEFONU:
- +48 690 015 000
