Dlaczego psychoterapia?

Zaburzenia osobowości i pojawiające się w ich rezultacie problemy w nawiązywaniu i podtrzymywaniu relacji są głęboko zakorzenione w osobistej historii życia. Przyczyny uczuć, przekonań, impulsów, fantazji, pragnień i ogólnego funkcjonowania osoby dorosłej wywodzą się z okresu dojrzewania i z wcześniejszych etapów rozwoju, z doświadczeń dziecięcych i niemowlęcych. Powstające na ich podstawie w człowieku struktury, będące wytworem często pozostających poza świadomością (bo przeżytych np. w najwcześniejszym okresie życia) fantazji, wyobrażeń i doświadczeń, pozwalają nadawać osobiste znaczenia i wartość własnemu życiu i temu, co się na nie składa. Te znaczenia, wyobrażenia czy też sposoby widzenia świata działają przez cały czas i są obecne w dorosłym życiu w myślach, wspomnieniach, przeżyciach i planach, wpływając na równowagę i siłę psychiczną. Ponieważ jednak większość tych zjawisk funkcjonuje poza świadomością, często trudno je uchwycić bez pomocy terapii, a jeszcze trudniej zmienić, nawet kiedy już zostaną uświadomione.